Al langere tijd zit ik erover na te denken om deze blog te schrijven. En dat komt doordat ik veel reacties krijg op de levensstijl die ik kies. Op de levensovertuiging die ik heb. Als mensen mijn blogs lezen, mijn reels bekijken en de tekst daarbij lezen, dan krijgt men vaak het idee dat ik vind dat vrouwen niet mogen werken. Laat ik even duidelijk zijn, dat is natuurlijk niet zo. De deugdelijke huisvrouw uit Spreuken 31, mijn inspiratie, werkte ook. Een vrouw die werkt daar is niets mis mee, maar laten we niet vergeten wat écht belangrijk is. Zeker als we een gezin hebben. Dat hoort mijns inziens voorop te staan. En zo staat dat ook in de Bijbel. Enfin, mocht je meer willen weten over hoe ik hierover denk, hier en hier en hier heb ik daar een en ander over geschreven.
Naast dergelijke reacties over dat vrouwen niet zouden mogen werken, krijg ik veel reacties over dat vrouwen wel moeten werken. Allereerst voor het financiële aspect. Dat is altijd lastig, want het leven is zo duur en daarom zul je mij daar niet gauw iets over horen zeggen. Maar waar de reacties meestal om gaan, is omdat vrouwen onmisbaar zijn in de maatschappij. Ja, daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens. Alleen zie ik de rol van de vrouw misschien net iets anders in de maatschappij.
Wat ik nu ga schrijven, is wellicht een wat idealistisch beeld. Daar ben ik me zeker van bewust. Ik ben me bewust van dat de tijden zijn veranderd en dat echt niet alles meer gaat zoals God het bedoeld heeft en zoals het ooit ging. Het doel van deze blog is dan ook niet om jullie ergens van te overtuigen ofzo. Mijn doel is allereerst om jullie aan het denken te zetten en een kijkje te geven in mijn gedachten.
Het begin van de werkende vrouw
Vroeger… was vroeger alles beter? Nee, zeker niet. Maar was het leven minder complex? Ja. Waren we, over het algemeen dan, gezonder dan nu? Ja. Als ik vroeger en nu met elkaar vergelijk, dan zie ik heel veel veranderingen. Veranderingen in hoe we ons kleden, wat we eten, wat we doen met onze tijd en noem maar op. En wat ik ook zie, is dat er veel gevolgen zitten aan al die veranderingen. Ook als het gaat om de werkende vrouw.
Vroeger werkten de meeste vrouwen tot ze trouwden of kinderen kregen. Ja, er waren toen minder mensen, maar alsnog… ook minder werkende vrouwen dus en het ging ook. En waarom ging dat ook? Ik geloof echt dat dit komt doordat het leven minder complex was. Er zijn nu zoveel banen waar vrouwen voor nodig zijn, die vroeger niet eens bestonden. Denk aan horeca, vroeger ging men echt niet zo vaak uiteten of een drankje doen. Denk aan de toeristensector of vlieg industrie, vroeger ging men niet zo vaak op vakantie. Ik kan nog meer voorbeelden geven, maar ik denk dat het duidelijk is. Veel banen zijn gecreëerd door luxe. Zeg ik dat dit fout is ofzo? Nee, het is alleen een constatering en iets waarmee te verklaren valt waarom er nu veel meer gewerkt moet worden door vrouwen.
De complexiteit
Natuurlijk zijn de banen die ik net noemde nog niet perse essentieel. Niet onbelangrijk, maar ook weer niet te vergelijken met banen in de zorg bijvoorbeeld. Of banen in het onderwijs. Maar ook hierin geloof ik dat er een en ander te verklaren valt. En om dat te verklaren, ga ik een paar voorbeelden geven van situaties waardoor ik denk dat vrouwen meer moesten gaan werken.
De zorg - Hier wordt het dus idealistisch. Want ik geloof dat mensen niet zoveel zorg nodig zouden moeten hebben als nu. We zitten veel, eten ongezond en doen allerlei dingen die niet gezond voor ons zijn. We worden met allerlei medicijnen langer in leven gehouden en hebben met al die medicijnen en/of pijnstillers een betere kwaliteit van leven. Ja, het is absoluut fijn dat deze mogelijkheden er zijn. Maar als we er iets meer over nadenken, kunnen we misschien tot de conclusie komen dat het niet altijd het beste is. God geeft en neemt het leven, maar tegenwoordig lijkt het wel alsof we daar zelf zo’n invloed op willen hebben. Ik zeg wederom niet dat alles fout is, maar het is op z’n minst iets om over na te denken. Hoe ver gaan we? Hoe ver gaan we om langer te blijven leven? Om toch kinderen te krijgen? Hoe ver gaan we om alles nog te kunnen? En ja, misschien heb ik makkelijk praten, maar dit houdt ook mij bezig. Wat zou ik doen? Waar zou ik voor kiezen? Wat als we weer meer in Gods handen zouden leggen? Weer meer op Hem vertrouwen? Weer meer leven in afhankelijkheid van Hem en Zijn Schepping? Zou er dan niet minder zorg nodig zijn?
Als we als kinderen beter voor onze ouders zouden zorgen als ze dat zelf niet meer kunnen, dan zou er minder ouderenzorg nodig zijn. Hetzelfde geldt voor mensen met een beperking. En ja, ik begrijp echt dat dit niet altijd even makkelijk is. Maar mag het dan soms echt niet meer wat kosten? Dit vraag ik overigens net zo goed aan mijzelf.
Als we minder social media zouden gebruiken, minder mee zouden gaan in het consumentisme en in de lat zo hoog leggen, zouden er dan ook niet minder burn outs of depressies zijn? En zou er daardoor op dit vlak weer minder zorg nodig zijn? Er zijn in Nederland meer dan 10 miljoen mensen chronisch ziek. Kinderen en volwassenen. Dit is meer dan de helft, bijna 2/3e van de bevolking. Hoe komt dat toch? En wat is het gevolg daarvan voor de banen in Nederland. Vooral in de zorg, maar ook kinderopvang en alles wat daar weer op moet inspringen. Ook op dit vlak begrijp ik heus wel dat het niet altijd zo eenvoudig is. Maar toch… zit er niet een kern van waarheid in?
Het Onderwijs - Het gedrag (of de chronische ziektes) van kinderen kan problemen veroorzaken. Maar hoe kan het toch dat zoveel kinderen daar nu mee te maken hebben? Dat zoveel kinderen een stempel krijgen met iets. ADD, ADHD, autisme? Na veel onderzoek te hebben gedaan, kan ik wel zeggen dat ik denk dat dit komt door schermgebruik, voeding, vaccinaties en andere (vaak externe) factoren. Maar ook door scheidingen, gebroken gezinssituaties en noem maar op. Wederom wil ik niet oordelen of hier te makkelijk over denken, maar toch geloof ik dat het goed is om ons hier bewust van te zijn. Er hebben wel degelijk veranderingen plaatsgevonden die ervoor zorgen dat kinderen nu met bepaalde (moderne) problemen te kampen hebben. Hierdoor zijn er kleinere klassen nodig of onderwijsassistenten. Dit zorgt er weer voor dat er meer banen zijn die ingevuld moeten worden. Vaak door vrouwen. Ook denk ik dat vrouwen vroeger meer thuisonderwijs gaven. Daar zal ik nu niet verder op in gaan, maar het is denk wel goed om het hier voor de volledigheid te noemen.
De cirkel
Ik zou nog meer voorbeelden kunnen noemen, maar ik hoop dat ik mijn punt een beetje heb kunnen maken. Ik zie een vicieuze cirkel. Ik zie drukke moeders die minder tijd hebben om een gezonde maaltijd te koken voor hun gezin, wat invloed heeft op de gezondheid. Ik zie gebroken gezinssituaties, en de invloed daarvan op kinderen, waardoor er extra zorg of een specifieke onderwijsvraag nodig is. Ik zie moeders die overspannen worden en een burn out krijgen, omdat ze het gevoel hebben het nooit goed te doen. Omdat er teveel van ze gevraagd wordt. Op hun werk, in het gezin en dan nog met de sociale druk. Die sociale druk die door social media alleen nog maar groter is geworden. En ik zie nog meer van dit soort situaties.
Dat is mijn analyse en het maakt me verdrietig. Ik snap dat het zo lastig is om dit te veranderen. En nogmaals, daarom veroordeel ik niemand. Maar ik denk wel dat het goed is om ons hiervan bewust te zijn. Met die bewustwording kunnen we misschien wel kleine veranderingen aanbrengen. Zoals ik al schreef, is het idealistisch om te denken dat dit allemaal zo weer goed zal worden. Om te hopen dat het ooit weer zo wordt zoals vroeger. Vroeger, waarin er dan weer zoveel andere niet goed waren.
Daarom bid en hoop ik dat we ons oog en hart gericht houden op wat God van ons vraagt en hoe Hij het bedoeld heeft. Dat we daarin zoeken naar hoe we dat, met werk of niet, het beste kunnen vormgeven voor onszelf en onze gezinnen. Uiteindelijk gaat het erom dat we leven tot eer van Hem. In Zijn Woord is Hij duidelijk, maar in het leven is het soms zo ingewikkeld en niet zo duidelijk. Laten we onze levens en onze roepingen in gebed brengen en dit alles neerleggen bij Hem. Als wij bereid zijn om te leven zoals Hij dat van ons vraagt, dan baant Hij de weg. We hebben een goede en trouwe God en Vader. Laten we zien op Hem. Ook als het hierom gaat.

Foto door: Anouk van der Linden fotografie
Commenti