Ik doe helemaal niets.

"Ik doe helemaal niets", dat denk ik maar al te vaak. Ik heb een hele lijst gemaakt van dingen die ik wilde of misschien wel moest doen, maar ik kom er gewoon niet aan toe. Eigenlijk heeft mijn dochtertje mij de hele dag nodig. De slaapjes zijn kort, er wordt veel gehuild en gevoed. Daardoor doe ik helemaal niets... Althans, zo voelt het voor mij.

Deze blog schrijf ik vooral ter bemoediging. Van mijzelf, maar ook van jullie. We leven in een maatschappij waarin we zoveel moeten. Waarin alles wat we doen (voor de buitenwereld) nuttig moet zijn. Daardoor voelt alles wat we doen op een dag soms zo nutteloos. Maar is het echt nutteloos? Praten wij het onszelf aan dat wat we doen niet goed genoeg is? Of laten we ons dat aanpraten door anderen?

Wat de wereld ons laat geloven, maar ook wat wij onszelf laten geloven

Pas was ik een boodschapje aan het doen. Ik keek eens goed rond en ineens overviel mij de gedachte dat iedereen aan het werk was, behalve ik. Ik liep gezellig en op het gemakje met mijn dochtertje boodschappen te doen. Ik had verder nog niet zoveel gedaan die dag. Toen moest ik ineens terugdenken aan de baan die ik had voordat ik stopte met werken. Het was vaak druk en chaotisch en er moest veel. Er waren deadlines en ik was maar al te blij en voldaan als deze werden gehaald. Even overviel het me. Dat doe ik nu niet meer. Wat doe ik dan wel? Iedereen werkt en ik niet. Mijn man moet elke dag vroeg op om de lange rit naar zijn werk te maken. Hij is laat thuis en maakt lange dagen om ervoor te zorgen dat ik thuis kan zijn bij ons dochtertje. Hij offert zijn tijd met haar misschien wel op, zodat ik wel altijd bij haar kan zijn.

Jullie kunnen wel lezen... ik heb mezelf weer heel wat aangepraat. Maar hoe komt het, dat ik mezelf dit aanpraat? Is dit een geestelijke aanvechting van de duivel, die een moeder die thuisblijft bij haar kinderen een nutteloos gevoel wil geven? De Bijbel zegt dat hij 'een leugenaar, en de vader derzelve leugen' is. Dus ik geloof dat hij ook in de hoofden van moeders zulke leugens zaait. Maar ik geloof ook dat het komt door de maatschappij waarin we leven. Als vrouwen moeten we toch gelijk staan aan mannen en ook gewoon een goede baan hebben, carrière maken, leuke dingen doen en noem maar op. Vaak worden traditionele vrouwen die thuis blijven om voor hun man en kinderen te zorgen ouderwets genoemd. En zo sluipen al die gedachten er in. Dat het thuisblijven niet genoeg is, dat het ouderwets is, dat het nutteloos is, dat er veel gedaan moet worden om nuttig te kunnen zijn. Dat alleen zorgen voor je man en kind op een dag niet genoeg is, want er moeten nog zoveel andere dingen gebeuren.

Wat de Bijbel ons leert

Gelukkig leert de Bijbel ons iets heel anders. Hier heb ik inmiddels ook al een aantal blogs over geschreven. Ik heb geschreven over het doel van ons leven vanuit de Bijbel. Wat vraagt God van ons als vrouw zijnde. Voor mij is het duidelijk. Ik zal niet alles weer gaan herhalen, maar wil jullie en mezelf er toch kort aan herinneren. De deugdelijke huisvrouw uit Spreuken 31 leefde voor haar man en haar gezin, daarna kwam de rest. Ook in Titus 2:4-5 staat het zo mooi. Ons moet geleerd worden om onze man en onze kinderen lief te hebben. En daarna om ons huis te bewaren. Dat is toch heel duidelijk?! Voor God is dat genoeg. Je ziet door heel de Bijbel heen dat vrouwen deze rol aannemen en dat het hun in dank wordt afgenomen. In de Bijbel staat zelfs dat kinderen baren je zalig zal maken (1 Timotheüs 2:15). Betekent dit dat we niet zalig zijn als God ons geen kinderen geeft? Nee, natuurlijk niet. Maar het zegt wel wat over de rol van een vrouw en de roeping voor haar leven.

Uit alles wat ik in de afgelopen tijd heb geleerd en geschreven, zijn voor mij steeds meer dingen steeds duidelijker geworden. Het is niet nutteloos om voor je man, je gezin en je (t)huis te kiezen. Dat is zelfs wat Hij wil dat wij leren. Ik denk dat dat misschien wel het grote probleem is in de maatschappij. Vrouwen wordt niet meer geleerd dat het goed (genoeg) is om huisvrouw te zijn. Om vrouw voor je man en moeder voor je kinderen te zijn. Er wordt geleerd dat we meer moeten kunnen en willen, maar dat is niet wat de Bijbel ons zegt. De Bijbel maakt het voor ons eenvoudig. De Bijbel legt ons gelukkig niet op om een stressvolle baan of veeleisende carrière te hebben.

Wij doen meer dan genoeg

De gedachten die mij toen overvielen, zijn gelukkig weggenomen. Het is gek dat zulke gedachten je kunnen overvallen, ook al ben je zo ontzettend zeker van je roeping. Ik weet zeker dat ik op de juiste plaats ben in mijn gezin. Ik weet zeker dat God dit van mij vraagt. En daarom mag ik ook weten dat wij meer dan genoeg doen. Zeker als we doen wat God van ons vraagt. Dan is het genoeg. Ook wanneer de was blijft liggen, de keuken vies blijft of ons bed onopgemaakt. Soms heb je van die dagen dat je zoveel meer wilt doen, maar dat je man of kinderen alle tijd en aandacht opeisen. Dat geeft niet, want uiteindelijk is dat het belangrijkste. Doe je met het zorgen voor je man en kinderen niet al heel veel? Misschien doen we dan wel het allermeest. Het is namelijk toch van zoveel belang dat onze kinderen worden geknuffeld, getroost en gevoed.

Als ik zo'n dag heb gehad dat ik voor mijn gevoel helemaal niets heb gedaan, dan probeer ik te denken aan wat ik wel allemaal heb gedaan. Ik heb voor mijn man en dochter gezorgd. Ik heb hen mijn aandacht en liefde gegeven, hun te eten gegeven en ook vast nog wel een wasje met hun kleding gedraaid. Ik doe daarmee helemaal niet niets. Ik doe juist heel veel.

Graag sluit ik af met een mooie uitspraak van bekende Engelse predikant Charles Spurgeon;

"Je dient God net zo goed door voor je eigen kinderen te zorgen en ze op te voeden in Gods vreze, door je huis te bewaren en van je huishouden een kerk voor God te maken, als wanneer je geroepen zou zijn om een leger ten strijde te leiden voor de Heer der heerscharen."