Het moederschap.

Zoals de meeste van jullie weten, ben ik pas moeder geworden. En wel van een heel lief meisje met de mooie naam Hannah Loïs. Haar naam betekent Gods voortreffelijke genade. Die genade hebben wij zeker ontvangen. Niet alleen door het bloed van onze Heere Jezus Christus, maar ook door het feit dat Hij ons heeft gespaard in alles. De complicaties tijdens de zwangerschap en de bevalling. Wegens de complicaties werd dit een geplande keizersnede. Wat zag ik hier tegen op. Zoals jullie weten, ben ik veel bezig met zo natuurlijk mogelijk en gezond leven. En hoewel het fijn is dat wij zulke goede gezondheidszorg hebben en dat er keizersneden mogelijk zijn, is dit geen natuurlijke bevalling en normaal gesproken ook niet het beste voor moeder en kind. In dit geval was het noodzakelijk, omdat we geen onnodige risico's konden nemen. Dit was uiteindelijk het beste voor de baby en mijzelf, dus gingen wij op de geplande dag om 6.15 uur op weg naar het ziekenhuis. We waren de eerste die dag. Eenmaal op de verkoeverkamer kwam alle spanning eruit. Na het meerdere keren geprobeerd te hebben, moest worden geconcludeerd dat de ruggenprik niet ging werken en daarom werd ik onder narcose gebracht. Ik heb de geboorte van onze Hannah helaas niet meegemaakt. Gelukkig werd ik vrij snel na de geboorte weer wakker en zag ik ons wonder. Wat is dat bijzonder zeg. Je houdt gelijk van je kindje en bent op slag verliefd. Gelukkig ook ik, ondanks dat ik de geboorte dus niet bewust heb meegemaakt.

De kraamtijd

Van de kraamtijd had ik meer moeten genieten denk ik achteraf. Natuurlijk doe je dat wel en je probeert elk moment in je op te nemen. Het gaat zo snel. Dit zegt iedereen, maar nu heb ik het ook zelf meegemaakt. Doordat ik een keizersnede heb gehad en ook nog eens onder narcose ben gebracht, ging mijn herstel langzamer dan normaal. Dit heb ik gemerkt. In het begin koste het al mijn energie om Hannah te voeden. Ik ging alleen uit bed om naar het toilet te gaan en om te douchen. Gelukkig voel ik me nu weer stukken beter en heb ik toch kunnen genieten van een rustige kraamtijd. Wij hadden niet gelijk heel veel bezoek en ik heb veel hulp gekregen. Hier ben ik heel dankbaar voor. Zo ben ik heel bewust met mijn herstel bezig geweest en natuurlijk ook met Hannah. Ik had me overigens voorgenomen om echt niet te snoepen, heel gezond te eten en weinig te doen. Dit weinig doen is goed gelukt, al werd ik hiertoe wel gedwongen. Het niet snoepen en gezond eten is iets minder goed gelukt. Door alles wat we hebben meegemaakt, was mijn motivatie ver te zoeken. Maar inmiddels heb ik mijn motivatie teruggevonden. Ik leef nu niet alleen meer voor mezelf (en mijn man), maar vooral voor Hannah. Zeker omdat ik volledig borstvoeding geef is het belangrijk om gezond te eten en genoeg voedingstoffen binnen te krijgen. Hier heb ik erg op gelet en ben ik nog steeds veel mee bezig. Ik hoop hierover dan ook snel meer met jullie te delen.

Het ouderschap

In de afgelopen weken heb ik super veel mogen leren. Natuurlijk alle praktische dingen. Hoe je écht voor een baby moet zorgen en wat hier allemaal bij komt kijken. Maar natuurlijk ook geestelijke dingen. Daarin ben ik wederom gaan zoeken naar wat de Bijbel hierover zegt, naar hoe God dit heeft bedoeld. In de Bijbel wordt veel gesproken over kinderen. "3. Ziet, de kinderen zijn een erfdeel des HEEREN; des buiks vrucht is een beloning. 4. Gelijk de pijlen zijn in de hand eens helds, zodanig zijn de zonen der jeugd. 5. Welgelukzalig is de man, die zijn pijlkoker met dezelve gevuld heeft; zij zullen niet beschaamd worden, als zij met de vijanden spreken zullen in de poort." Psalm 127:3-5 is er duidelijk over. Maar ook Psalm 128, waaruit blijkt dat God het als zegen ziet als je kinderen van Hem ontvangt. Kinderen zijn een zegen. Als we zo naar kinderen gaan kijken, dan is moeder zijn (of vader zijn) iets extra bijzonders. Uiteindelijk geloven wij, mijn man en ik, dat wij onze dochter hebben ontvangen om haar op te voeden voor Hem. Haar zorg is aan ons toevertrouwd en dat is geen lichte taak. Dit brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee, omdat we haar moeten opvoeden zoals God dat van ons vraagt.

Werken en/of ondernemend zijn

Omdat de opvoeding dus zo'n belangrijke taak is, heb ik ervoor gekozen om te stoppen met werken. In een aantal blogs heb ik al geschreven over de taak van een vrouw en haar rol in het gezin. Ik geloof dat een eventuele baan niet goed gecombineerd kan worden met deze taak en rol. Wanneer je naast de zorg voor je kind ook nog werkt, gaat er veel aandacht naar het werk. Wanneer je eenmaal moe thuis bent gekomen, gaat alle aandacht naar het klaarmaken van een gezonde maaltijd en het zorgen voor je kind(eren). Hierna blijft er minder, zeg maar gerust weinig, tijd over voor je geloof, maar ook voor je man. Het brengt stress met zich mee. Daarnaast is het onze taak om onze kinderen op te voeden. Wanneer wij onze kinderen wegbrengen naar een oppas, wordt een gedeelte van de opvoeding gedaan door anderen. Ik geloof dat het mijn taak is als moeder om er te zijn voor mijn gezin. Ik merkte dat mijn werk veel van mij vroeg en invloed had op ons gezinsleven, zelfs zonder ons dochtertje. Als ik Spreuken 31, maar ook Titus 2 lees, dan is het voor mij wel duidelijk. God heeft bedoeld dat ik bij mijn dochter ben. Dat is nu mijn werk. Op deze manier kan ik mij volledig wijden aan de opvoeding van onze dochter, maar ook mijn geloof en mijn huwelijk. De keuze maken om te stoppen met werken en volledig voor je gezin te leven is niet altijd gemakkelijk, daar ben ik me van bewust. Het (gezins)leven kan hectisch zijn, maar ook duur. Een dergelijke keuze maken kan dan ook offers met zich meebrengen, maar uiteindelijk geloof ik met heel mijn hart dat dat het waard is. Het is het waard omdat we het doen voor ons gezin, maar ook (misschien wel bovenal) voor Hem.

Zeg ik hiermee dat vrouwen niet mogen werken? Nee, helemaal niet. De deugdelijke huisvrouw uit Spreuken 31 was zeer ondernemend. Zij had zelfs een handelsonderneming en verkocht haar koopwaar. Maar uiteindelijk was het wel haar grootste doel om voor haar (t)huis, haar man en kinderen en de mensen om haar heen te zorgen. Ik geloof dat de kans groot is dat we dit uit het oog verliezen als we een (drukke) baan hebben of een carrière nastreven. Maar ondernemend zijn of wat extra's willen verdienen (vanuit huis), dat is geen probleem. Dat deed de deugdelijke huisvrouw ook. En dat is dan ook hoe ik het moederschap zie. Mijn "hoofddoel" is om te zorgen voor mijn gezin en om mijn huis te bewaren. Om er te zijn voor anderen, die wellicht geholpen zijn met het koken van een maaltijd of andere hulp. Of gewoon een gezellig bezoekje. Daarna komt de rest. Zo probeer ik nu dan ook mijn tijd in de delen, zodat ik hopelijk volledig tot eer van Hem kan leven en kan doen wat Hij van mij vraagt om te doen.