3 dingen die ik doe om de vrede in ons huis te bewaren.

Soms heb je van die dagen dat het minste er al voor kan zorgen dat je chagrijnig wordt en boosheid aan voelt komen. Soms terecht, maar soms ook onterecht. Ik voel dan dat ik mijn geduld heel snel kan verliezen en wil dit natuurlijk voorkomen. Boos zijn is soms nodig en mag ook heus wel (Efeze 4:26), maar hoe gaan we dan met die boosheid om? Handelen we vanuit emotie of denken we nog goed na? Het gebeurt helaas echt weleens dat ik onterecht boos wordt en daarin niet goed handel naar de meiden toe. Maar gelukkig is daarvoor genade. Van Hem en van mijn gezin. De laatste weken heb ik dit onderwerp regelmatig aangekaart op Instagram. Dit heeft bevestigd dat we zeker niet alleen zijn in onze worstelingen hiermee. Gelukkig heb ik inmiddels al veel mogen leren en mag ik hier steeds beter mee om leren gaan. Toch verwacht ik dat we hierin altijd zullen moeten blijven leren... Ik weet natuurlijk nog niet hoe het is om moeder te zijn van oudere kinderen, maar ik kan mij voorstellen dat dit weer heel anders is. We zullen als moeders moeten blijven aanpassen en leren. We zullen gevormd blijven worden. We zullen uiteindelijk naar Zijn beeld gelijkvormig moeten zijn (Romeinen 8:29) en aangezien we nog zo vaak de mist in zullen gaan, zal dit waarschijnlijk ook een proces blijven.

Wat vaak werkt voor mij

In mijn proces heb ik mogen leren wat werkt voor mijn gezin. Ieder gezin is anders. Elk kind is anders. Elke moeder is anders. Daarom zijn de dingen die ik hieronder noem misschien niet voor iedereen goed toe te passen. Maar toch hoop ik dat jullie hier iets mee kunnen en bemoedigd worden. Wat werkt voor mij? Dat lees je hier:

1. Een korte pauze inlassen. Op het moment dat ik voel dat ik mijn geduld begin te verliezen, probeer ik even weg te lopen, me om te draaien en niets te zeggen. Dit is soms écht lastig, zeker als een kind maar blijft huilen of dwars blijft doen. Maar wanneer ik als het ware even een soort korte pauze neem, denk ik beter na over wat ik ga doen en zeggen. Op zo'n moment moet ik mij echt proberen te focussen op het goede. Dat ik dankbaar ben voor alles, ook de uitdagingen. Dan moet ik me afvragen waar het gedrag van mijn kind, maar ook van mijzelf vandaan komt. Even stilstaan en relativeren. Dan kan ik als het ware weer met een (klein) beetje frisse moed met alles omgaan.

   
   

   Mocht de situatie maar doorgaan (dus huilende kinderen, niet luisterende kinderen etc.), dan probeer ik één van de volgende punten. 

2. Stoppen met wat ik aan het doen ben en prioriteiten stellen. Ik merk dat ik mijn geduld sneller kan verliezen, als ik bezig ben. Als ik even gauw eten wil koken of nog een wasje wil ophangen. Vaak ben ik dan al even bezig geweest en hebben de meiden simpelweg aandacht nodig. Als ik door blijf gaan met wat ik aan het doen was, wordt ik zelf steeds meer geïrriteerd, maar zullen mijn meiden dit ook worden. Eigenlijk vind ik dan iets anders belangrijker dan mijn kinderen (namelijk een lege wasmand, opgeruimd huis etc.) en dit moet ik niet laten gebeuren. Dat voelen zij ook aan. Als ik stop met wat ik aan het doen ben en mijn meiden weer even aandacht geef, dan merk ik zo'n verschil. In mijzelf, maar ook in mijn meiden. En als de rust wedergekeerd is, kan ik weer verder met wat ik aan het doen was. Maar ik moet mij altijd voor blijven houden dat mijn prioriteit bij mijn kinderen moet liggen. Mijn kinderen heb ik van God mogen ontvangen en Hij heeft ze aan mijn zorg toevertrouwd. Ook voor God zijn mijn kinderen belangrijker dan een lege wasmand.

   
   

   Dit geldt overigens ook de andere kant op. Als wat de kinderen aan het doen zijn niet werkt, moet ik hiermee ook stoppen. Ander speelgoed pakken en hetgeen waar we mee bezig waren opruimen. Naar buiten gaan helpt eigenlijk altijd. Alleen al naar buiten lopen met de meiden kan enorm helpen hierin. Vooral onze oudste dochter kan dan lekker even haar energie kwijt. Voor de jongste is er van alles te zien en te ontdekken en die is daardoor ook gelijk een stuk meer tevreden. 

3. Grenzen stellen. Ik noem gelijk maar even een voorbeeld. Onze oudste dochter mag regelmatig even helpen in de keuken. Maar zoals je kunt verwachten van een 2-jarige gaat nog niet alles goed. Er wordt geknoeid en rommel gemaakt en dit kan ook echt leiden tot frustratie. Als ik haar op tijd stop en grenzen stel (ook in wat ze mag doen) blijft het leuk en kan ik voorkomen dat ik mijn geduld verlies of boos moet worden. Nog een voorbeeld wat goed kan toelichten wat ik hiermee bedoel, is het ramen zemen dat ik pasgeleden probeerde te doen. Onze jongste dochter was alleen maar aan het huilen en had eigenlijk gewoon mijn aandacht nodig (punt 2 komt hierin weer terug). Onze oudste dochter maakte de situatie niet beter door de hele emmer leeg te gooien, de doeken in het zand op de straat te leggen en noem maar op. Ik begon me te irriteren, maar besloot een grens te trekken. Het was klaar. Geen schone ramen, maar wel een gezellige moeder, die niet haar geduld was verloren. Ik moet mezelf hier echt vaker aan herinneren, want ik merk dat grenzen bewaken echt zo belangrijk is.

   
   

Wat werkt, kan dus voor iedereen anders zijn natuurlijk. Maar zoals ik al schreef, dit is wat gelukkig wel regelmatig werkt voor ons. Nare situaties kan ik (deels) echt voorkomen door veel bewuster "moeder" te zijn. Hiermee bedoel ik écht aandacht hebben voor de meiden en wat er gebeurt. Mijn hoofd niet teveel vullen met de dingen die spelen en vooral dankbaar proberen te zijn voor het feit dat ik, ook in de vervelende en moeilijke dingen, er altijd voor hen mag zijn. Dat biedt al zo'n ander perspectief en doet iets met mijn hart. Als ik mij bedenk dat ik deze meiden van onze Heere Jezus heb gekregen, als ik daar dankbaar voor ben, dan ervaar ik sommige dingen zo anders. Laten we voor de moeders om ons heen, en natuurlijk ook voor onszelf, bidden. Dat we kracht mogen krijgen om onze kinderen op de juiste manier op te voeden. Met geduld en liefde. Soms boos, maar dan wel met verstand en wijsheid. 

Een aantal Bijbelteksten die hier mooi bij aansluiten, zijn:

• Fillipenzen 4:6-8 - "6 Weest in geen ding bezorgd; maar laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;

  7 En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw zinnen bewaren in Christus Jezus.

  8 Voorts, broeders, al wat waarachtig is, al wat eerlijk is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat liefelijk is, al wat wel luidt, zo er enige deugd is, en zo er enige lof is, bedenkt datzelve;"

• Fillipenzen 4:13 - "13 Ik vermag alle dingen door Christus, Die mij kracht geeft."

• Psalmen 127:3 - "3 Ziet, de kinderen zijn een erfdeel des HEEREN; des buiks vrucht is een beloning."

• Spreuken 4:11 - "11 Ik onderwijs u in den weg der wijsheid; ik doe u treden in de rechte sporen."